Dinja van Liere

Op jonge leeftijd kwam dressuuramazone Dinja van Liere in aanraking met paarden. Ze kwam al vroeg over de vloer bij de sponsor van haar broer, die toen aan motorcross deed, waar twee dochters een passie hadden voor de paardensport. “Daar ben ik helemaal verliefd geworden op paarden”, vertelt de amazone. Inmiddels heeft Van Liere van die liefde voor paarden haar werk kunnen maken en vele prijzen op haar naam mogen schrijven. Zo won onder meer brons op het Wereldkampioenschap in Denemarken en behaalde ze diverse medailles op de Wereldkampioenschappen Jonge Dressuurpaarden. Tijdens de Nations Cup wedstrijden in Rotterdam (twee keer) en Aken wist de amazone bovenaan het erepodium te eindigen, ze kwam meermaals succesvol aan start op Indoor Brabant en Jumping Amsterdam en ook op KNHS-Kampioenschappen wist zij met diverse paarden de kampioenstitel in de wacht te slepen. 

De liefde voor paarden zou Dinja al snel delen met haar opa. Hij kocht haar eerste rittenkaart voor de manege en ook haar eerste pony. “Mijn opa is altijd mijn grootste sponsor geweest. Mijn oma is al heel jong overleden en opa deed eigenlijk altijd alles samen met haar, dus toen zij overleed is mijn opa zich helemaal gaan focussen op mij.” Vanaf dat moment ging Dinja’s opa altijd mee naar de paarden. Als eerste ‘sponsor’ verdiende hij natuurlijk een mooie plek op haar eerste wagen. Inmiddels rijdt de amazone in een wagen van Roelofsen, die ze prijst voor de kwaliteit van het product: “De kwaliteit van de wagen is erg belangrijk en het is heel degelijk gemaakt. Je moet toch de paarden vervoeren en het belangrijkste is dat als een paard bijvoorbeeld een keer slaat dat het dan wel heel blijft. De wagens van Roelofsen zijn heel sterk gebouwd en het is goede kwaliteit. Dat is echt iets waar Roelofsen zich in onderscheidt. Het kan tegen een stootje en dat is met paarden natuurlijk heel belangrijk.” Daarnaast is ze ook te spreken over de extra’s die haar wagen van Roelofsen biedt. “Er zijn heel veel dingen bedacht om dingen makkelijker te maken, bijvoorbeeld de haakjes waar een voerbak aan kan hangen, het gaatje in de grond om water af te voeren als je de binnenkant schoonmaakt of dat er een krukje aan de deur hangt en een spiegeltje aan de deur zit. Dan zijn er echt dingen waarvan ik denk jeetje, daar is goed over nagedacht. Daarom is hun slogan ‘eye for detail is a sign of victory’ ook zo mooi en pakkend. Heel toepasselijk!

Jong geleerd is oud gedaan

De handigheid om met diverse paarden uit de voeten te kunnen, leerde Dinja al vroeg. “Ik wilde eigenlijk op jonge leeftijd al alleen maar rijden, rijden rijden,” vertelt ze. De amazone vond springen eigenlijk het leukst, maar omdat ze haar eerste pony nog niet helemaal de baas kon moest ze eerst aan de dressuur te werken. “Dat ging na een tijdje zo goed dat ik dat eigenlijk ook wel erg leuk vond”, vertelt ze. Al snel reed Dinja verschillende pony’s voor mensen uit de buurt. “Zeker toen ik jonger was, was ik eigenlijk nooit ergens bang voor. Ik vond het altijd leuk om op paarden van anderen te rijden, bijvoorbeeld als een pony stout was en een kindje durfde er niet meer op of als iemand een dag geen tijd had, dan reed ik de pony altijd. Dat vond ik meteen helemaal te gek en toen had ik al zoiets van ‘ik wil hier mijn beroep wel van maken, want dit vind ik het leukste wat er is’.” 

Tot haar 20e reed de amazone voornamelijk regionaal mee en toen ze later bij Stal Hexagon begon ging het ‘heel hard’. Daar kreeg ze paarden te rijden die al Grand Prix hadden gelopen of de oefeningen al kenden. Inmiddels rijdt Dinja zo’n tien paarden per dag, op verschillende niveaus. De variatie die dat biedt, vindt ze erg fijn. “Ik vind het belangrijk dat wanneer je een paard zelf traint en africht, je zo op elkaar afgestemd bent dat je merkt dat dingen veel makkelijker gaan. Ik vind het wel erg fijn dat ik de paarden al van jongs af aan zelf kan africhten.”

In haar training vindt de dressuuramazone het belangrijk om spelenderwijs te werk te gaan: “Zeker als je op jongere leeftijd begint is dat belangrijk,” begint Van Liere. “Als een paard jong is dan pakt hij het al heel snel op en dan hoef je het niet ook honderdduizend keer te herhalen. Je neemt iets dan spelenderwijs gemakkelijk mee en dan hoef je er ook niet op door te blijven borduren. Dan bouw je voor jezelf ook ruimte in om iets even te laten rusten. Ik vind het heel belangrijk dat ze alles spelenderwijs op een makkelijke manier leren, zodat je niet heel veel druk op een paard hoeft te zetten.”

Duval’s Capri Sonne Jr.

In 2012 won Dinja een prijs die er voor haar altijd uit heeft gesprongen: met Duval’s Capri Sonne Jr. wist zij tijdens het WK Jonge Dressuurpaarden in Verden een bronzen medaille te bemachtigen. “Ik was het gelukkigste meisje op aarde dat we überhaupt mee mochten doen, we kwamen namelijk van helemaal niets. Ik was waarschijnlijk nog blij geweest als we laatste waren geworden en toen wonnen we daar opeens een bronzen medaille!” Vertelt Van Liere trots.“Ik ging er zonder enkele verwachtingen naar toe, zelfs zonder trainer, want Laurens moest toen naar London om verslag te gaan geven. Ik had zelf echt nul verwachtingen, maar dat paard was gewoon zo’n waanzinnig paard. Hij liep daar meteen zo goed, op de eerste dag had iedereen het al over Capri. Het was zo’n bizarre droom die uitkwam natuurlijk. Het is allemaal nog mooier dan ik had durven te dromen!”

De zwarte hengst heeft een grote impact gehad op de carrière van Dinja. “Het was natuurlijk een heel opvallend paard en het WK dat ik met hem reed was eigenlijk ook mijn eerste internationale wedstrijd.” Later won de combinatie drie selecties voor de hengstencompetitie en wisten zij kampioenstitels, waaronder Nederlands Kampioen in het ZZ-Licht, Z-Zwaar, en de Lichte Tour op hun naam te schrijven. In diezelfde periode reed Van Liere Romanda in de U25. “Misschien heb ik daar iets minder bekendheid mee gekregen, maar ik heb wel ontzettend veel van haar geleerd. We hebben veel internationale U25 wedstrijden gereden en daardoor krijg je echt wel een bepaalde handigheid in het rijden van een Grand Prix.”

Hermès N.O.P.

Een van de belangrijkste kwaliteiten van een paard vindt Dinja het karakter. “Dat je een paard hebt dat echt zijn best wil doen voor je.” En karakter vindt ze in de KWPN hengst Hérmes N.O.P., een van haar absolute toppaarden van het moment. “Ik rijd Hermès al sinds hij drie jaar oud is. Hij heeft ontzettend veel kwaliteit voor de piaffe en passage, maar is niet altijd het allermakkelijkste paard geweest. Het is echt wel een paard met een persoonlijkheid en een karakter,” vertelt ze over de hengst. “Hij is ontzettend slim en dat is leuk met nieuwe dingen aanleren, want hij pakt dingen heel snel op, maar dat kan ook de andere kant op gaan. Hij heeft heel snel in de gaten als je bijvoorbeeld net niet scherp genoeg bent. Hij is heel erg outgoing, dus als hij er iets van vindt dan laat hij het meteen merken, en het is echt een clown!” 

In 2021 won de combinatie de Nations Cup in Aken. “Ik had er niet eens over nagedacht dat we daar een kans maakten. We gingen daar niet heen met hoge verwachtingen en als je zo’n wedstrijd als Aken dan wint, dat is geweldig!”. Ook daarna bleven Dinja en Hermès oppermachtig en sleepten zij in 2022 de titel Nederlands Kampioen Dressuur in de wacht. In datzelfde jaar wonnen ze in Mechelen en maakten ze deel uit van het winnende team in de Nations Cup van Rotterdam, waar de individueel ook won en wonnen ze tweemaal individueel brons op het WK in Herning. Ook dit jaar boekte het duo al vele successen, waaronder tijdens Jumping Amsterdam en Indoor Brabant.

Olympische Spelen

Het winnen van Aken volgde op misschien wel de zwaarste periode uit Dinja’s carrière. In 2021 werd de amazone met Hermès geselecteerd voor de Olympische Spelen, maar door een administratieve fout van de FEI konden zij helaas niet deelnemen. “Ik kan heel goed tegen mijn verlies en ik kan dat heel goed handelen. Maar dit was zo onterecht en oneerlijk eigenlijk. Dus daar had ik het erg moeilijk mee”. Uiteindelijk reisde de amazone wel af naar Tokio, als reserve ruiter met de merrie Haute Couture. “Ik was natuurlijk blij dat ik het alsnog mee kon maken, maar die twee weken daar in Tokio dat je dan aan de zijlijn staat en niet mag rijden, zijn wel erg zwaar. Als sporter wil je natuurlijk gewoon meedoen en dan denk je wel potverdorie, ik heb twee paarden die er zo klaar voor zijn en dan sta je hier aan de kant. Dat is wel echt heel moeilijk. Daarna ga je automatisch door en besef je je wel dat het belangrijkste is dat je die twee paarden hebt.”

De tegenslag zorgt bij Dinja ook weer voor veel motivatie. “We moeten nu gewoon gas geven en gewoon hard trainen en zorgen dat we er de volgende keer bij zitten”. Door het verplaatsen van de Olympische Spelen in 2020, was de wedstrijd dit jaar in hetzelfde jaar als het EK. “Ik moet wel zeggen dat we daar wel echt alles op alles hebben gezet met meer motivatie om mijzelf te bewijzen. Dat is daar natuurlijk ook fantastisch gelukt, omdat we daar beste Nederlander waren. En een week later wint Hermes natuurlijk Aken, dat maakte heel veel goed. Je zit natuurlijk de hele tijd met buikpijn en als je dan daar zo met allebei de paarden je zo goed hebt kunnen bewijzen, dat geeft wel heel veel voldoening dan.”

De volgende grote wedstrijd op het programma is het Nederlands Kampioenschap eind mei. In 2022 werd ze voor het eerst Nederlands Kampioen bij de senioren en ook voor dit jaar zijn de verwachtingen hoog. “Hermès loopt dit jaar geen NK en dat is eigenlijk meer omdat we hem een beetje willen sparen en het wat rustiger aan met hem willen doen. Hij is wel gewoon fit, maar hij hoeft zich ook niet meer te bewijzen natuurlijk. En ik wil ook heel graag met Hartsuijker rijden. Hij loopt ook ontzettend goed en de laatste paar keer had hij ook goede scores.” Van Liere ziet zeker kansen op een medaille en prijst zichzelf in een luxe positie dat beide paarden in topvorm zijn. “Ik wil nog met Hermès in Aken rijden dit jaar en met Hartsuijker naar Rotterdam. Daarna staat het EK in begin september ook nog op het programma, dat is eigenlijk wel de allerbelangrijkste wedstrijd”.

In 2024 worden de Olympische Spelen in Parijs gereden. “De Olympische Spelen zijn heel dichtbij, maar ook weer heel ver weg. Parijs is natuurlijk het grootste doel, maar we weten volgend jaar pas hoe we erbij staan. Er kan nog zoveel gebeuren.” In het mooiste geval is Dinja haar eigen reserve met een van haar andere paarden. “Maar we moeten eerst maar eens zorgen dat de paarden fit blijven en dat ik me met een paard kwalificeer!” Sluit ze nuchter af.